İKİYİRMİİKİ

90'lar furyasını sonundan da olsa yakalayabilmiş şanslı bir gruptaydım. Sokak oyunlarının son devresindeydik. Birdaha sokaklar asla eskisi kadar güvenilir olmayacaktı ve henüz bunu bilmiyorduk. Çocuklarımızın sokakta oynayamayacak olmalarını umursamıyorduk çünkü 6 yaşındaydık. En büyüğümüz 8 falan. 8 yaşındaysanız hayat gerçekten çok zor olabilir. 6 yaşındaysanız da öyle.

 Sokakta bir cimcik ( cimcik ; bir tuz ölçüsü. ) kızız. Kalanımız erkek. Kızlar kendi içinde evcilik oynarken , erkekler futbol maçı yapıyor. Cinsiyetçilik hücrelerimize kadar öğretilmiş. Tabiki sokağın değişiği benim ! Ya kim olacağdı ? Esas kız benim , yazı benim , top benim topum , oynatmıyorum. Sokağın değişiği olarak , günün yarısını kızlarla sanal bebek oynayarak geçirirken , diğer yarısını erkeklerle taso oynayarak geçiriyorum. İki oyunda da çirkefleşebilme hızım çok yüksek. Sanal bebek benim için ne kadar önemliyse , tasolar ve Pokemon da o kadar önemli. Psikopat bir çocuk olarak gece sanal bebeğime annem tarafından bakılmadığı takdirde iğrençeleşebiliyor ve dahi Harry Potter'ın domuz kuzeni kadar çirkinleşebiliyorum. Taso ütemezsem de ( ütmek ; tasoyu ele geçirmek. ) çocuklara karşı birtakım çirkinlikler baş gösteriyor.

Çirkef olduğum kadar salak bir çocuğum. Ev sahibinin bitli kızı devamlı beni kekliyor. Birgün yine beni keklemeye and içmiş olarak geldi. Durup dururken kendisinin hiç ödev yapmadığını , hiç ders çalışmadığını , ensesinde kocaman bir delik olduğunu , gece yatarken öğretmenin verdiği ödevleri rulo yapıp o delikten soktuğunu ve sabah kalktığında hepsinin kafasına girmiş olduğunu anlattı. Bende bunu yedim. Evet baya yedim. Günlerce bunu düşündüm. O bitli karı yüzünden az kalsın enseme bir delik açıcaktım. Keklemekle de kalmıyor , bitlerini düzenli olarak bölükler halinde üzerime salıyor. O devrin çocukları iyi hatırlar , soba üzerinde kaynamış suyla 2. derece yanık ola ola ve kafama tası yiye yiye yıkanıyorum. Saçlarım devamlı amerikan traşı denilen model. Tüm bunları kocaman mor saçlı lahana bebeğim yüzünden yaptığına eminim. Bazen bebeğimi kaçıracağını düşünüyorum.

Pokemon o zamanlar en büyük zevkim galiba. Misty' ye hayranım. Jigglypuff'ı çok seviyorum. Bir doğumgünümde annem hediye olarak grili sarılı bir kıyafet alıyor. Kendimce Misty vasfımın kıyafet kısmını tamamlıyorum. O zamanlar hediyeler kıymetli. Şimdiki gibi devamlı alınabilen birşey değil. İngilizce bilgim muazzam. Çünkü düzenli olarak BBC Ozmo ingilizce kitaplarının resimlerine bakıyorum. Haliyle herkes türkçe çocuk şarkıları söylerken ben ingilizce söyleyebiliyorum. Pokemon kara keçim ol! diye bağırarak şarkıyı söyleyip sokaktaki forsumu arttırıyorum. Sokakta hiyerarşi önemlidir. İngilizce bilgim çok iyi hatta anadilim gibi olduğundan Türkçe şarkıları anlamakta zorluk çekiyorum. Barış abimizin 'Arkadaşım Eşşek' şarkısını çok yanlış anlamışım mesela. Bunu 24 yaşında öğrenmek benim için büyük hayal kırıklığıydı. 'Arkadaşım Ash , arkada şimşek , arkadaşım şimşek ' sandığım şarkının doğrusunu öğrendiğimdeki surat ifademi yemin ediyorum görseler , Leo D. Caprio'dan önce oscarı ben alırdım.

Diyeceğim odur ki sevgili dost.. 90 ' lar güzeldi be.. Salçalı ekmeğiyle , 'anneeeaağğğğ beşyüz bin atsana ' sıyla , paylaşmasını bilen çocuklarıyla, meybuzuyla , atarisiyle , külahta kaymaklarıyla , sigara şeklinde sakızıyla , para şeklinde çikolatalarıyla , evlerin açık kapılarıyla.. Sonra bu nesil büyüdü ve salçalı ekmeğinin tadını unuttu , kendini nutella kavanozunun içinde buldu. Nutella aşığı prenseslerin gece gizlice salçalı ekmek yediklerinden kimsenin haberi yoktu. 2017 gelsin tabi , gelsin hoş gelsin , iyilik getirsin , dünya barışı falan hepinizin bildiği şeyler de , az beri gelsin , nostaljik gelsin. Çocukluğumu özledim lan ben ! Dağılın.

Şu giriş kısmı için bir çözüm bulsam herhalde iyi olur. Konuşmalara da giriş yapamam ortasından başlarım hep zaten. Belki de bu yüzden Türk dilinden 18 almışsındır Nur ? Neyse.. Girizgah olarak bugünkü 76. ev bakmamla başlayayım , sonra inşallah konuyu bir yerlere bağlarım.

Ekim ayından beri yaşadığım ilçedeki tüm evleri gezdim. Yani bir emlakçı olabilecek kapasiteye sahibim. Oh sorry baby , emlakçı diyemeyiz zira mesleklerin isimleri artık daha havalı. Emlakçı değildir o olsa olsa gayrimenkul danışmanıdır. Son günlerde 3 adet eğitime katılmış her kişi istediği mesleği seçebiliyorsa ben neden bir gayrimenkul danışmanı olmuyorum ? Neyse benden 5 dakika gösterdiği ev için komisyon olarak 2000 tl isteyen tüm emlakçıları gezdim. Sonunda sahibinden ilanlara bakmaya başladım. İlanlarda mini bir saray yavrusu görünümünde olan evler nedense gerçeğinde ahıra benziyor. Hmm demek sanalı başka reeli başka. At bunu cebe , bu cepte 1. bilgimiz.

Dün akşam yine sahibinden bir ilan gördüm. Allahım ev şahane , inanamadım. Sanki sevgilimin telefonunda "aşkım yarın saat 2 de kadıköy iskelesinde buluşalım mı ? " diye mesaj görmüş gibi çılgına döndüm. (Anlamayanlar için bkz ; sen miydin sevgilimi çalan cümleli muazzam şarkı ) Gece 12 olmasa arayıp tuttum ben diyeceğim. İyi ki gece 12'ymiş. Bugün evi görmeye gittiğimizde tam olarak bir eve mi yoksa morga mı geldiğimizi çözmeye çalışırken buldum kendimi. Çatı katı ve benim resimde oda olarak gördüklerim balkonmuş. Balkonlar içeri alınıp oda yapılmış. Ev sahibi bir yandan sol kulağıma evi öyle bir anlatıyor ki , gözlerim bozuk ama o kadar da bozuk değil. Ama o kadar bozuk olsa inanırım yok böyle bir pazarlama. Evi yeni yaptırdım , yalıtımı yeni yaptırdım , mutfak dolaplarını yeniledim , banyoyu yeniledim falan filan. O seri şekilde konuşurken benim gözüm yerde gezinen minnoş böceğe takıldı. Ya bakar mısınız ne tatlış evcil hayvanı da ücretsiz hediye ediyor ! Demek ki her pazarlanana inanmamalıyız. Attın mı bunu da cebe ? At at buda 2. bilgimiz.

Mutfak dolaplarına gireyim bir de yeni yaptırdığı. Dolapları yeni yaptırdım dediği de dolap iskeleti eski , kapaklar eski sadece içlerine mdf raf kestirip koymuş. Yani sadece raflar yeni ve onlar da en dandik raflardan. Hah bak burda şahane bir 3. bilgi var. Rengi güzel olsa da içini bir açıp bakmalıymış insan , vitrinine değil iklimine mevzuu. İçi çürümüş ve kokuyor olabilirmiş.

Ha şimdi bunları çok güzel bir yere bağlıyorum bak. Diploma dersem herkes anlar herhalde anlamayanı dövüyorlar çünkü. Ama benim meselem diploma değil , diplomaya karşı olayı kahkahalar atarak izleyen diğer reklam ajansı sahibi , ceo , metin yazarı , grafiker , "fotografır " arkadaşlarla. Bir çirkef bir çirkefe bre çirkef gel beraber ..... Malum hesapta dalga geçenlerin içinde bir çirkef gördüm mesela. Diplomalı psikolog-sosyolog abla kadar çirkef hemde. Eleştiriyi her türlü aşağılayan , görmemişin önde gideni çocuğunu kullanan bir çirkef. Yahu aynı bokun lacivertisin neyle dalga geçiyorsun Allah aşkına ?  Kiminiz benim param var diye bağırıp parasını satıyor , kiminiz ben halktanım ayağı yapıp malı götürüyor , olan takip eden yurdum insanına oluyor. Kapağınızı açıyorum ki çürümüşsünüz , kokuyorsunuz , renginiz güzel ama o renk size gitmemiş. Evi yeni tamir etmişler , halka sunmuşlar ama içinde böcekler geziyor , ev kurtlanmış.

Ayşe evinde otururken açıyor instagramı bakıyor ki Mazhar , Fuat , Özkan tanıtımda. En gösterişli kıyafetlerini giymişler , makyaj desen on numara , saç baş desen düğündeki görümce gibi yapılı. "Gel vatandaş " diyorlar "gel , bebek arabasının en iyisi bu." Ayşe'nin böğründe taş. Ayşe havar komşşularr havarrr diye basıyor feryadı. Ayşe alamamış o bebek arabasını , bebeğine en iyi bebek arabasını veremeyecek. Zaten o o kadar bakımlı değil , eyvahlarım olsun kocişi ona öyle süprizler yapmıyor , evlilik yıldönümlerinde Fıqqa restorana gidememişler , tatilde reksosta değiller. Hooooop düştü mü Ayşe bunalıma ? Düştü.

90'lar ve öncesi çocukları iyi hatırlar yiyecek reklamı varsa değiştirilen kanalları , sokakta yemek yememe adabını , arkadaşlarına yeni kıyafet özendirmemenin inceliğini , yeni bir şey alınırsa çok fazla göstermeme usulünü. Şimdi para verilebilecek her şey bir tık kadar uzağımızda. Para verdiği veya vermediği ama maddi bir değeri olan her şey ekranımızda. Yani dışarıda tuvalete sıçsa , para verdim diye çekip instagrama atıcak insanlar biliyorum. Bir şey demeyin , zinhar demeyin çünkü derseniz ölürsünüz. Kıskanç olursunuz , çekemiyor fesat olursunuz.

Ama son 2 günde öğrendik ki ; işler göründüğü gibi değilmiş. O şaşalı hayat öyle güzel değilmiş. Aşırı mutlu mutlu değilmiş. "Sen kimsin ki ? " diye insanları aşağılayan insan değilmiş. Onun düştüğü durumla dalga geçene de bakın. Kendi arkadaşlarının nasıl saniyede sattığına da bakın. O kişilerde tam olarak aynı kokuşmuşluktalar. Sanalda başka reelde başka imiş. Bi de benim son kısmında da sıkıntılarım var imiş. Daha fazla debelenmeden bir kitap önerisi ve bir film alıntısıyla yazımı sonlandırıyorum.

"yok ağbiler yok. hiç alkışlanacak şey değil. babam da olsa, halkı kazıklayanın alkışlanmasını istemem. 
bakın, bizim mahallenin başında, köşede, papağan hüsnü'nün benzin istasyonu var. benzine su katıyor. demin bahsettim, kasap hayri var ya, ete neler katıyor neler... bakkal hacı rüstem var, hacı oldu, dalavereye bırakır dedik, oooooo şimdi her şeye bir şeyler katıyor... 
havagazını açiyorsun içine hava katmışlar. ilaç alıyorsun, kireç katmışlar. efkarlanıyorsun rakı alıyorsun, rakı yok. diyeceğim herkes herkese bir kazık atıyor. sonra kendi canı şu kadarcık yandı mı veryansın ediyor... basıyor yaygarayı. hepimiz birbirimize bir kazık atarsak nasıl düzelir bu işler?.. ben derim ki, karşılıklı olarak saygılı olalım haklarımıza..." -yüz numaralı adam- 
Kitap önerisi : Chuck Palahniuk - Gösteri Peygamberi
Hadi eyvallah. En uzun geceden selamlar.

Merhaba biloomu her daim okuyan 50 kişi. Big Brother is watching you beybisiler. Buradaki Big Brother benim. Anlamayan gidip George Orwell ' ın 1984 isimli güzide kitabını okusun ve kültürlensin. Etrafımda cahil insan istemediğimi daha önce yüzellisekizbin kez dile getirmiştim. 2 kez yurt dışı yaşama teklifi reddetmiş bir salak olarak burda kalıyorsam en azından bunu biraz daha izole bir hale getirmeye kararlıyım. Evet bundan gayrı İlber Ortaylı çakması gibi takılacağım. Bu ülkede akıl sağlığımı yalnızca bu şekilde koruyabileceğime karar verdim. Çekemeyen anten taksın. Gud bay.

Bugünkü konumuzun ne olduğunu inanın bilmiyorum. Biraz kadınlık , insan hakları , feminizm gibi şeylerden bahsedeceğim ama tam olarak konu ne bende bilmiyorum. Biraz feminizm tanımına falan bakalım sonra bu yazıya ne sebep oldu ona geleceğim.

"Feminizm, kadınların haklarını tanıyarak bu hakların korunması amacıyla eşitsizliklerin ortadan kaldırılması için bir mücadeledir. Kadın hareketi doğrudan kadınları ilgilendiren ve dolaylı olarak kültürümüzü ilgilendiren konularda bilinç uyandırır." 

demiş sevgili Vikipedi. Peki feminist kimdir ? Irk , köken , sınıf , din farketmeksizin bütün cinsiyetlerin sosyal , politik ve ekonomik eşitliğine inanan kişilere "feminist" denir. Tanımlar güzel değil mi ? Bir tıkla falan ulaşabiliyoruz , çünkü uzay çağı , teknoloji.

Bu ön bilgiden sonra gelelim konumuzun sebebine. Bu akşam Selim'e süpürge almak için bir oyuncakçıya girdik. Gayet geniş , büyük , her türlü oyuncağın zibilyon çeşidinin bulunduğu bir oyuncakçı. Daha önceden 45 milyon oyuncakçı gezmiştim ve istediğim elektrikli süpürge oyuncağını bulamamıştım. Bitane var ama 100 tele. 1 ay oynar mı oynamaz mı belli değil oyuncak parçasına 100 tele verirsem oracıkta ruhumu teslim ederim. İstediğim süpürge dediğimde işte öyle gerçek süpürge gibi çalışsın , tozu toprağı süpürsün , bir philips marathon ultimate olsun falan gibi bişey değil. Süpürgeye benzesin iki vuu ses çıkarsın. Neden 3 aydır arıyorum çünkü süpürge oyuncaklarının hepsi pembe. Hepsi ama öyle böyle değil. Neyse bu oyuncakçıda ev aletleri oyuncaklarının olduğu kısma gelince bana bişeyler oldu. Çünkü daha önce de belirttiğim gibi aşırı pembe renk bir arada görürsem zehirlenme benzeri hareketler sergiliyorum. Allahım dedim kör oldum. Herşeyi pembe görüyorum. Sonra Tahor'un yok yok bende öyle görüyorum demesiyle kendime geldim. Büttttünnnnn ev aletleri oyuncakları pembe. Pembe ütüler , pembe mikserler , pembe aşçılık setleri , pembe çamaşır makineleri ve pembe süpürgeler. Bir tane kırmızı süpürge var oda pembe süpürgenin 3 katı fiyatta? Bilaaader sen ırkçı mısın diye konuya girip adama kafa atmak bir anlık içimden geçse de hanımefendi kişiliğim aklıma geldiği için durdum.

Ev aletleri neden pembe ? Bu nasıl bir beyin yıkama , bu nasıl bir subliminalin dibine dibine vurma ? İllüminati görse önünüzde diz çöküp tövbe eder. Yani bir erkek çocuğu süpürge yapmayı sevemez mi ? Bu kadınların görevi midir ? Neden pembe kız rengi mavi erkek rengidir zaten çok ayrı bir yazıda incelenecek bir konu. Erkekler yemek yapmayı sevemez mi , kaldı ki en başarılı aşçılar genelde erkeklerden çıkarken ? Erkekler ütü yapamaz mı ? Süpürgeyi icat eden insan bunu hep kadınlar kullanacak , kullanan erkeğin tez uzuvu kesile mi demiş ? Ütü yaparsa adamın pipisi mi düşermiş ? Hanimiş benim oğlum , göster amcalara pipini miymiş ?

Şimdi ben böyle konuştuğum için genel olarak aldığım bir tepki var. "Sen feminist misin yeaaaaa" . Şeytan diyor o 3 metre yayım yayım yayılan ağzına elinin tersiyle bir tane çarp , kırk yılın hatrına ağzı yayık kalsın. Bakın hayatımda aldığım en komik mesajı şimdi yazıcam. Bir gün bir arkadaşımla konuşuyoruz , napıyosun dedi , dedim ki Tahor'un canı helva çekmiş helva yapıyorum. İnanamıyorum dedi. Dedim neye ? Helvaya mı ? O kadar inanılmaz bişey değil halbuki , un , su , şeker. Sen dedi , feminist değil misin dedi , kocan dedi , yemek istedi ve sen onu mu yapıyosun dedi. Hoaydaaaaaa. Sen ne sanıyosun bizim ev yaşamımızı beybisi. Benim elimde bir kırbaç , Tahor'a "süpür ulannn köpekkk" diyip şrrrrakkkk diye geçiriyorum , yemek isteyince kafasını klozete sokuyorum falan mı sanıyosun ? O kafanda kurduğun çok başka bişey be annem.

Çocuk konusuna dönelim. Erkek çocuklar neden arabalarla ve silahlarla , kız çocuklar bebeklerle ve diğer ıvır zıvırlarla oynuyor ? Çocuğun cinsiyeti mi olurmuşta kız oyuncakları ve erkek oyuncakları diye ayrımlar var. Neden erkek  çocuklarımızı bir barzo gibi , kız çocuklarımızı bir geyşa gibi yetiştirmekte bu kadar ısrarcıyız ? Neden erkek çocuklarımızın elinde pembe bir oyuncak görünce ; "ooooo yakıştı mı senin gibi delikanlı adama ! " gibi tepkiler veriyoruz. Erkek adam şöyle olur , kız dediğin böyle olur gibi direktifler neden devamlı hayatımızda ? Dahası biz neden gözümüzün içine baka baka çocuğumuza bunları söyleyen dilleri tutup koparmıyoruz ? Çocuğumuzun ilerde en iyi ihtimalle bir hanzo olması elalemin kırılmasından daha mı iyi ?

Benim oğlum , süpürge yapmayı ve yemek yapmayı çok seviyor. Ben bundan gurur duyan bir anneyim. Göğsümü gere gere de heryerde anlatıyorum. Ben ona süpürge öğretmedim. Yemek yapta demedim. Biz süpürge yaparken ilgilendi , biz yemek yaparken ilgilendi. Demek kirlenmemiş bir insan beyninde doğuştan varolan güdülerini kullandı. Yaşadığı yeri temiz tutma ve beslenme. İşte bu kadar basit. Benim oğlum evde yapılan her işin imece usulü yapıldığını gözlemledi. Kirlenmemiş beyniyle onu algıladı ve işlerde bize yardım etmeye başladı. Benim çocuğum 1.5 yaşında ve onun bunun kirli fikirlerinin ve elalem örgütünün farkında değil. Dilerim ki hiç bir zamanda olmasın.

Yani dostum , feministler erkek düşmanı değillerdir , erkekler de pembe sevebilirler , süpürge erkeklerinde kullanabildiği bir icattır , kızlara pembe zulmüne son , pembiş gelinler hep böyle böyle türediler , dünya barışı istiyorum , fok balıklarına özgürlük istiyorum , kadınız , haklıyız , kazanacağız. Ben yarın oyuncak firmalarına şu süpürge olayıyla ilgili mail atmaya başlıyorum , sende bana destek ol , 100 . destekçime filipis maraton marka elektrikli süpürge. Şaka şaka o kadar param yok , 100. destekçime kırbaç hediye ediyorum. Yazım hatalarının kusuruna bakma , Türk Dili vizesinden 18.75 aldım. Allahım ben böyle daldan dala daldan dala anlatıyorum ama kafamdakileri inşallah okuyanlar kafasında derleyip toplayıp anlayabiliyodur. Bu mesajı 100 kişiye gönderirsen ..... Tamam tamam sustum. 

Merhaba sevgili gönül dostları. Ahgjhaghsgs tamam tamam , türk sanat müziği radyo programcısı olmuyorum. Bugün sizlere dün elime geçen ve geçtiği gibi bitirdiğim bir kitaptan bahsedeceğim. Buradan anlaşılacağı üzere D&R , 5. günün şafağında kargomu verme yüce gönüllülüğünü gösterdi. Kitaba geçmeden önce size bir miktar içimi dökmek isterim.

Kariyer aşamasına geçmeden çocuk yapmış bir kadınım. Şo bayan kariyer şekli geyinir bu bayan önce çocuk der. Özgürlük bidir. He gariyer basamakları gurban olduğum yüce Rabb'imden gelmiş olabilir amma lakin ki öyle deeldir. Eyyorlamam bu kadarken , insanların sık sık sorduğu , "Ne zaman çalışıcaksın ? " , " Eee çocuk büyüdü artık çalışsana " , " Ne iş yapıyorsun , hmm , ev hanımı , ok " , "Yazık değil mi onca okul okuyosun " , " Önce bi çalışsaydın neden hemen çocuk yaptın ? " gibi vajinamdan beynime kadar itinayla her bölgemi kaplayan soruları görmezden gelmeyi öğrenmiştim bu süreçte. " Çalışsam nolucak maaşımı mı paylaşıcaz ? Sana mı sorucam ulan ne zaman sevişeceğimi ? " gibi hezeyanlarımı ve histeri krizlerimi bir kenara bırakmış sakin sakin yaşıyordum ki geçen gün vuku bulan bir olayla delirdim. Bir arkadaşımla plan yapmaya çalışıyoruz. Bana şu tarz bir cümle kurdu ; " Ya sen evdesin bütün gün , ev hanımısın , sana kolay gelir herşey tabi ! " . Okuduğum cümle karşısında girdiğim şoktan bir Usain Bolt hızıyla çıkıp karşı atağa geçtim ama kafadaki düşünce değişmedi tabi. Sen ev hanımısın ! Eeee bilader ? Mutfak tezgahını telleyerek hırsımı atmaya çalıştım ama atamadığım hırsımdan banyo lavabosuda ciflenerek nasibini aldı. Sonra dedim ki kendi kendime "bi dakika ya , sen kim köpeksin , ben günde 2 kitap bitiren kadınım , cahil , ataerkil beyinli yaratık , çok ataerkilsin keşke ölsen , çekil şurdan." . Bu gazla oturdum internetin başına , sayfaları gezerken bu kitap çıktı karşıma.

Arka kapak yazısını okumaya başladım hemen. Şöyle yazıyordu ;

Ayakların altında olduğu rivayet edilen cennet ile burnumuzun dibindeki sahici cinnet arasındaki mesafe nedir ? Ev hanımı , ev kızı ya da ev anası ; yaşam alanı "ev" olarak tanımlananların asgari müşterekleri bir devrime yol açabilir mi ? Dibi tutmuş tencereler , kenarı sökülmüş perdeler , ovulmaktan aşınmış yüzeyler dile gelse , görünmeyen emeğin destanını yazabilir mi ? 
Birgül Özcan , Ev Anası'nda zekası , hüneri ve emeği ile hapsedildikleri alanları aşıp , kalıplara , slim fit bedenlere , hanımlık müessesine sığmayıp taşan kadınları esprili ve gerçekçi bir üslupla anlatıyor. 
"Katlanmak bilmeyen lastik çarşafların , kalorifer petekleri üstünde kurutulan çorapların , vitrinlerde misafiri bekleyen kristal bardakların , kapı arkalarında rulo yapılmış halıların , battaniyeye sarılı yoğurt olmayı bekleyen mayalanmış süt dolu tencerelerin , Vita kutularında sardunyaların , varis çoraplarının , buzluk böreklerinin ve altın günü lobisinin müellifleri ev analarının mutfaklarda dolap içlerinde , çekmece diplerinde güvelenmeye terk edilmişken farkedilip tezgah üstüne çıkarılmış hikayesi...." 

Şu yazıyı okumam ve sepete ekleye basmam arasında , bak yemin olsun 3 saniye yok. Yazıyı da hızlı okuması olan bir ev hanımı olduğum için 5 saniyede falan okudum. Çünkü ben o seminerleri , cahilin teki gelip bana "öv honomoson yoo horşoy rohot " desin diye dinledim. Neyse bu konuyu geçip devam edelim. Kitap geldiği gibi dün , sarıldım kitaba , sonra kapağını açtım. A ah ! Ay ben şok ! Merhaba ben Nur diye başlıyor kitap. Hemen giriş yazısını da buraya ekliyorum. 
"Merhaba anacım ! Ben Nur . Apartmanın girişinde , duyuru panosundaki aylık yazılarda kullandığım ismimle takdim edeyim kendimi. Nur , nam-ı diğer ev anası. 
Akiller apartmanı yöneticisiyim. Prensip olarak geçmişe ve geçmişin geçen bir zaman parçası olduğuna inanmadığım , dünün bugüne hatta geleceğe dahil olduğunu düşündüğüm için bir özgeçmişim yok. Dokuz yıllık evliyim ve otuz yaşındayım. Radyo-Televizyon Sinema Yayıncılığı mezunuyum , altı yaşında bir oğlum , bir kocam , haşimatom ve vermem gereken on yedi kilom var. İlgi ve uzmanlık alanım , beyazlarla renklileri ayırmak , hamur yoğurmak , kırışıklara buhar püskürtmek , aş otu çorbası yapmak , toz alırken şarkı , duş alırken türkü söylemek . Favori filmlerim ; Doreamon ve Esrarengiz Kasaba. Favori müziklerim : Yiğit'in uykuya ve çamaşır makinesinin kurutmaya geçerken çıkardığı ses. Favori kitabım : Süpermarketlerin indirim broşürleri. Favori filozofum : Soren Kierkegaard. Favori sosyoloğum : Ankaralı Namık. Ne var ? "Kızlar dura dura hiç olur , oğlan dura dura koç olur." diyen adama şarkıcı muamelesi yapacak değilim. Şiarım : "Dünya yansın ama yemek yanmasın , lavabonun içinde bulaşık kalmasın." . Hep derim delirmek öyle toptan , öyle peşin peşin olacak iş değil. Bir bakmışsın kıyamet kopmuş umrunda değil. Hoş , kıyamet kopsa , Sur'a üflense muhtemelen elektrikli süpürge sesinden duyamam. Kapı komşum haber vermek için zile basar , ben en sonunda duyup açarım ve "aralarla mutfak kaldı , bitsin , nerede toplanacaksanız gelirim." diyerek kapıyı kapatırım. Azrail gelse içeri buyur edip "çay mı kahve mi içersin ? " diye sorarım. "Az otur makineye çamaşır attım. Çıksın , asayım da gideriz." derim. Derim , çünkü ev anası olmak bunu gerektirir. Anlatabildim mi annem ? Beni biraz tanır , içinde bulunduğum imkan ve şeraiti bilirseniz , olanların nasıl bir mahiyette tezahür ettiğini anlarsınız diye düşündüm. Ne diyordum ? Geçmiş diye bir şey yoktur evet. 
Neyse ben yine bir gün böyle delirmelerimi asmış kurumasını beklerken , heyheylerimi geceden ıslatıp , sabaha Bombay fasulyesi gibi semirdiklerini görünce , dedim sırrım içimde kalıp beni şişireceğine , yazayım eli şişirsin. Hem yazmayıp da ne edicen ? Yazmaz mı insan ? Gökler , yerler , dağlar taşıyamamış da biz mi taşıyacağız ? Elbet yorulunca yükümüzü indirip , bir ağaç gölgesi bulup soluklanacağız. Neticede herkesin gölgesi kendine... Okuyacaklarınız da içimde dağınık dağınık duruyordu ki hiç sevmem , ne öyle dağınıklık ! Hasılı derledim , topladım , cifledim ,kırkladım. Silktim , astım , kuruttum , ütüledim ve nihayet serdim.Neme lazım ? Ev hali , belki oturmaya gelen olur.
Rahat mısın ? Ayağına terlik , arkana kırlent , aklına kafes vereyim mi annem ? "

Şimdi ben bu kitabı nasıl bir gecede bitirmem ? İyiki de bitirmişim. Bütün gece güldüm. Sonunda gözlerim birer birer yaşardı ama olsun. Ağlamakta ev analığına dahil. Velhasılı kelam alın okuyun ev anaları ! Cinnet ayaklarımızın altındadır ! Eline , koluna , diline , kalemine , yüreğine sağlık Birgül Özcan. 

"Kalk doğur kendini kadirsin.
  Kadınsın , kızımsın , annemsin.
  Ne çok sütün vardı oysa..
  Dünyayı kin mi emzirsin ? "


   Dün gece onaylanan bir yasa metniyle , bugün çoğumuza gün aymadı.. Keşke tüm kadınlara aymasaydı ancak ne yazık ki çoğumuza aymadı. Biz bu toprakların şanssız kadınlarıyız. Şort giydiği için uçan tekme yiyen , psikolojik ve fiziksel şiddet görmeye alıştırılmış , başı kapalı diye okul kapılarında sürüklenmiş , 13 yaşında bebekleriyle oynarken 40 yaşında adamın altına atılmış , 14 yaşında kadın olmadan anne olmuş .. Daha saymama gerek var mı bilmiyorum. Türk toplumunun can acıtıcı gerçekleri , yerin dibine batasıca gelenekleri , bilmeyen kaldı mı ? Varsa bilmeyen hiç öğrenmesin bu konuda cahil kalsın dilerim. Çoğumuz tırnak etlerini kemirerek evinde sinirden kuduradursun , bazı gerçekleri size sunmak , sinirinize sinir katmak isterim.

Bu bahsedeceğim 3 kişiyi de şahsen tanıyorum. Hikayelerini kendilerinden dinledim. Tanıdığımda biri 22 yaşındaydı. Evlenip boşandığını söylemişti ilk başta , annesinin yanında kalıyordu , şaşırdım. 22 biraz erken gelmişti bunca şey için. Bana büyük gelen bu olayların ardında meğer daha büyükleri varmış. 17 yaşında biriyle sevgili oluyor. Çok aşık. Adam da buna aşık sözde. Adamın yaşı 20. 18'ine basmadan adam evlenelim diyor. Bizimki de çok aşık ya.. Kaçıyor annesinin evinden. Sonrası hep zulüm.. Kaynana şiddeti , koca şiddeti. İmam nikahı var resmi nikah yok. Resmi nikahın adı geçince gelsin dayaklar , hakaretler . Ben çalışayım deyince odaya kitlemeler. Ama çok insaflı bir aileymiş ki(!) odaya kitlediğinde yemeği verince yanında paket paket sigara da bırakıyorlar. Ne kadar minnoşlar değil mi ? Gözlerinizden kalp çıktı sizin de , ne kadar harika bir aşk öyküsü.. Kız 2 sene sonra bir yolunu bulup kaçıyor evden. Resmi nikah olmamasına şükredeceğimiz nadir durumlardan birisi.

2. Kişi 26-27 yaşındaydı. 17'sinde kaçıyor , evleniyor. Sonrası bildik hikaye. Şiddet. Tanıdığımda şiddet şu boyuttaydı ; adam ellerini ve ayaklarını kalorifere zincirlemiş , vileda sopasıyla dövmüş. 2-3 kez evi terkediyor , adam gidip olay çıkartıp geri getiriyor. Çok yol gösterdim , dinletemedim. Sonuç hep kocasına döndü. İstemediği bir evliliği hiçbir güvencesi olmadığı için , kimseye güvenemediği için devam ettirdi. Şimdi napıyor bilmiyorum , umarım o adamdan kurtulmuştur.

3. Kişi tanıdığımda 35 yaşlarındaydı. 16'sında evleniyor. Silah zoruyla. Nikahta kıyafetinin altından silahın soğuk kabzasını hissederek kabul ettim diyor. 4 çocuğu var. Sizce o çocukları isteyerek mi yaptı ? Aaaa ama öyle oluyordu dimi ülkemizde. Çocuğu varsa seve seve yapmıştır. Evlilik içi tecavüz mü , a ah üstüme iyilik sağlık o da ne ?

Birde benim değil tüm ülkenin bildiği iki olaydan bahsedeceğim size. Ünzile ve Güldünya. Hatırladınız mı ? Ünzile satılıyor , Güldünya töreye kurban...

Gelelim bugünkü olayla bağlantısına. Hoş burdan herkes anlamıştır ancak ben yine de sakin kalmaya çalışarak tane tane anlatacağım. Bakalım metinde ne yazıyor ?
"(2) Cebir, tehdit, hile veya iradeyi etkileyen başka bir neden olmaksızın 16/11/2016 tarihine kadar işlenen cinsel istismar suçundan, mağdurla failin evlenmesi durumunda, Ceza açıklanmasının geri bırakılmasına, hüküm verilmiş ise cezanın infazının ertelenmesine karar verilir. Zamanaşımı süresi içinde evliliğin, failin kusuruyla sona ermesi halinde fail hakkıdaki hüküm açıklanır veya cezanın infazına devam olunur. Bu fıkra uyarınca fail hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına veya cezanın infazının ertelenmesine karar verilmesi durumunda, suçtan azmettiren veya işlenişine yardım edenler hakkında kamu davasının düşmesine veya infazının ortadan kaldırılmasına karar verilir"
Bu metni 2-3 kez okuyup iyice idrak etmeye çalışalım. Ben bir hukukçu değilim. İlk okuduğumda algılayamadım. Yani gerçek mi olduğunu algılayamadım. Avukat bir yakınıma anladığımı açıkladım ve böyle mi diye sordum. O da evet olan metinde aynen anladığın gibi dedi. Yani bu ülkedeki satılan , görücü usulu zorla evlendirilen , tecavüze uğrayıp namusu temizlensin diye zorla evlendirilen 15-18 yaşın altındaki çocukların ( bakın çocuk diyorum ! ) ceza almış koca müsvetteleri serbest kalacak. İlerleyen saatlerde Bozdağ bunun tecavüzcülere yönelik olmadığına dair , B. Yıldırım ise sadece geçmişe yönelik ve bir sefer olacağına dair açıklama yaptı. İçimizin rahatlaması mı gerekiyor ? Benim rahatlamadı. Rahatlayanların nasıl rahatladı anlam veremiyorum. 
Bir çok kişi buna muhalefet görüşleri partisine hakaret olarak algıladı , bir kısım ise dinine hakaret. Arkadaşlar ben kapalı bir kadınım. Herhangi bir parti destekçisi değilim. Genel olarak objektif yaklaşmaya çalışırım. Adalet ve Kalkınma Partisi yaptığı için bir şeyi reddetmem. Veya başka bir parti yaptığı için kabul etmem. Bugün tepki verenler emin olun aynı şeyi Cumhuriyet Halk Partisi ' de yapsa tepki verecekti , Milliyetçi Hareket Partisi  ' de yapsa tepki verecekti. Bunun partiyle , dinle bir alakası yok. Mağduriyetler giderilsin diye dediler , 3000 aile mağdur dediler. Neymiş bu mağduriyet birde ona bakalım. 
Erken Yaşta Evlilik Mağduru Gelinler Af Bekliyor

Bakın sevgili okur ; röportajı dikkatle okuyun. 4 kişi var röportaj veren . Önce kaynanaları konuşuyor , sonra onlar. Peki kalan 2996 aile nerede ? Biri bize bu 2996 ailenin içindeki kız çocuklarının (!) hepsinin kendi rızasıyla evlendiğini kesin olarak söyleyebilir mi ? Söyleyemez. Söylese bile bir şey değişir mi ? 18-19 yaş evlenmek için ne kadar erken dediğimiz bir zamanda , 15-18 yaş arası kız ve erkek çocuklarının evlenmesi , sevmesi ne derece mantıklıdır , ne derece tutarlıdır ? 15-16 yaşınızda ne yapıyordunuz ? Peki bu yasadan rahatsızlık duymayan bir kişi bana gelip , çocuğu 16 yaşında ben evlenmek istiyorum diye gelse ne yapacağını söyleyebilir mi ? 
Bu bir parti meselesi değil inanın ki değil. Bu yasa metni belki iyi bir şey düşünülüp hazırlanmıştır , belki bir nabız yoklamadır bilemeyiz sonuçta kimse niyet okuyucu değil. Ancak bu metin nelere yol açar bunu hesap edebiliyor musunuz ? Bu metin bugün onaylandı diye haberler yapıldığında kaç sapık , kaç pedofili , kaç tecavüzcü , kaç namus bekçisi avuç ovuşturdu biliyor musunuz ? Geriye dönük bir yasa olması ileride tekrar çıkmayacağının garantisini verir mi ?

İleride bu suçu işleyen bir kişi ceza aldığında bu kararı örnek karar olarak gösterip cezasını bozdurabilir mi , ihtimal dahilinde , olabilitesi var. Bugün Türkiye'de namus temizlensin diye veya para karşılığı veya önceden verilmiş söz var diye evlendirilen kız çocukları bu ülkenin gerçeğidir. Bu çocuklarla evlenmeye kalkan kişilerde bir rahatlama söz konusu olur mu evet olur. Çocuklara tehditle "rızam vardı" dedirtilir , sonra evlendirilir mi ? Evet şu an var olan metin buna kapı açıyor. Bir parti bir karar alacaksa ve bu karar çocuklarla ilgiliyse neden bir pedagog ve bir hukukçuya danışılmadan bir metin hazırlanıyor ? O kararın toplum yapısına göre alınması gereklidir. Bizim toplumumuz bu aftan ne hayaller çıkarır aklı alan biri varsa Allah aşkına bana açıklasın. 
Bu aşırı mağdur ailelerden isteyerek evlenenlere sorum. Bunun suç olduğunu biliyor muydun kardeşim ? Bal gibi biliyordun. Yaptın mı ? Yaptın. O zaman sonuçlarına katlanacaksın neyin mağduriyeti bu ? Savunanlar bir bakıma bir suçlu için af istediklerini unutmasınlar. 12-15 yaş aralığı bir erkek veya kız çocuğunun isteyerek cinsel ilişki yaşamış olabileceğini savunuyorsunuz bunun farkına varın. 13 yaşındaki kızı hatırlayın , rızası vardır deyip tecavüzcüleri salınan. 13 yaşında kız bilmem kaç adamla ilişkiye girmeye rıza göstermiş olabilir mi ? 
Bu bile isteye suç işlemiş ailelere gelene kadar neden bu alanda ıslahat çalışmaları yapılmıyor ? Mis gibi Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığınız var. Mahalle mahalle gezip 18 yaşından küçük çocuğu olan aileler bilgilendirilse , seviyorum evlenmek istiyorum diyen kızlar bir psikolog ve avukat eşliğinde dinlense , ailesi , aile hayatı yakın çevresinden konu komşudan sorgulansa , okullarda eğitimler verilse , kim olduğunu bilmediğim bir adam Tv'de çıkıp "13 yaşındaki kız evlenebilir " diye fetva vereceğine din adamları çıkıp bu konuları enine boyuna , Türkiye gerçeğini göz önüne alarak tartışsa... Bunlar oturduğum yerden benim aklıma gelen şeyler. Siz vekiller , bakanlar o paraları koltuklarınızda osurmak, osuruktan fikirler üretmek için falan mı alıyorsunuz ? 
Velhasıl kardeşim inan ki konu senin partin değil. Çocuklarımızı korumaya çalışıyoruz , bu ülkede zorda olsa çocuklarımızı yaşatmaya çalışıyoruz. Tüm meselemiz çocuklar. Eh çocukları da savunmak yoksa fıtratında , görmüyorsa gözlerin , bir fikir derdine düştüysen sadece ve bu yalnız kendi fikrinse.. Ne diyim sana daha ben. Konfor alanını biraz terket , apartmandan çık sola dön tam orada bu ülkenin gerçekleri seni bekliyor. Dikkat et ilk kez göreceksin , yüzüne tokat gibi çarpmasın. Oraya gitmeden şu parçayı sana armağan ediyorum , belki biraz yumuşarsın..

Sertab Erener - Kız Leyla  

Bu yazıya nasıl başlayacağımı gerçekten bilemiyorum. Ancak belki birileri de aynı yollardan geçiyordur ve umutsuzluğa düşmüştür , böyle şeyleri duymaya ihtiyacı vardır diye yazmak istedim. Benim için zor bir yazı olacak.

İlk kez şiddet gördüğünüz anı hatırlıyor musunuz ? Ben ilkini hatırlamıyorum. Ancak son seferini çok iyi hatırlıyorum. Burdan anlaşılacağı üzere şiddet görmüş bir kadınım. Sanki herkes şiddet görüyormuş gibi neden yazıya girdiğimi soracak olursanız Türkiye'de herkes şiddet görüyor. Kimi sokakta hiç tanımadığı biri tarafından psikolojik şiddete uğruyor , kimi gördüğü şeyin şiddet olduğunun bilincine varmıyor ,kimi akran terörüne kurban gidiyor ,  kimi de benim gibi yıllarca psikolojik ve fiziksel şiddete maruz kalıyor.

Evet ben babası tarafından yıllarca şiddete maruz kalmış bir kadınım. Sebebi ne inanın bir fikrim yok. Ama biraz tahmin edebiliyorum. Kendileri geleneksel bir aile yapısında büyümüş ve o da şiddete maruz kalmış. Kadının ses çıkarabildiğini zannediyorum ki ilk kez annem ve bende öğrendi. Annem güçlü bir kadındı. Ekonomik özgürlüğü elinde ve hatta zaman zaman evi geçindiren kişiydi. Kendini eğitebilmiş biridir. Çocuk gelişimi mezunudur dolayısıyla çocuk psikolojisinden anlar. Ancak bazen işler öyle yürümüyor..

İlk kez ne zaman oldu hatırlamıyorum ama evimizde her zaman bir korku imparatorluğu olduğunu iyi biliyorum. Annesi gözünün önünde yumruklanmış bir kadınım. Bu korku imparatorluğuna asla boyun eğmedim ve bu gördüğüm şiddeti daha da arttırdı. Yine eğmedim. Sonunda kazanan ben oldum.

Annem çocuklar ziyan olur korkusuna yıllarca buna göz yumdu. Fakat o sıralarda düşünemediği biz bu şekilde daha çok ziyan oluyorduk. Parasızlık bizim için bir ziyan olma şekli değildi. Ben bu yazıyı böyle düşünceleri olan anneler varsa diye yazıyorum. Bakın aç kalın , sokakta kalın ama çocuklarınıza bunu yaşatmayın. Mevcut şartlardan biraz daha düşük şartlar çocuğu sandığınız kadar etkilemez.

Kimseden hiçbir zaman şiddet gördüğümü saklamadım. Tabii durup dururken "merhaba ben şiddet gördüm " şeklinde değil. Çoğu insan tanışıklığımız ilerlediğinde sorar ; "Baban yok mu ? " O zaman görüşmediğimi söylediğimde neden sorusuna karşılık anlatırım. Yaşadığım anlarda da her zaman anlatmaktan yana oldum. Bu yazıyı şiddet görenler için yazıyorum. Saklamayın ! Utanmayın ! Utanması gereken siz değilsiniz. Türk toplumu geleneksel normlarından korkmayın. "Aman yavrum o senin baban " diyenlere gülün ve geçin. Haklı değiller. İster baban olsun ister annen ister kocan hiçbir bireyin hiçbir bireye şiddet göstermesi meşru değildir. Olamaz.

Bu yazıyı yaşayanlar için yazıyorum. Bir seferinde annemi koruduğum için suratıma okkalı bir tokat yedim. Bir seferinde babam eve 6 da gel dediği için ve ben 5 te gelip onu o saatte geldiğime inandıramadığım için kulak zarımı zedeleyecek kadar bir dayak yedim. Bizim evimizde tartışmanın sonucu şiddetti. Haksız olduğunu anladığı yerde vurmaya başlıyordu. Karşılık verdim asla susmadım. Karşılık verince daha çok çıldırdı. Yine de susmadım. Ben bir kadındım , ben bir bireydim ve kimse bana tokat atamazdı.

3 kez polise başvurdum. Son yediğim dayağı hatırlıyorum demiştim ya. Hatırlamamın bir sebebi polistir. Evden çıkamıyordum ve polisi arayıp , evden çıkamadığımı , babam tarafından ağır şiddet gördüğümü , gelip bir işlem yapmalarını ve koruma talep ettiğimi söyledim. Polis bana ; " Şu an kavga devam ediyor mu ? " dedi. Hayır dediğimde biz bişey yapamayız , gidip darp raporu alıp karakola başvurun dedi. Duyduğum şey karşısında şoka girdim. "Beyefendi benim vücudumda darp raporu alabilecek belirgin bir iz yok " dediğimde "O zaman biz birşey yapamayız." deyip telefonu kapattılar.

Şimdi size şiddetin bir çocuğu getirdiği hali anlatacağım. Aman çocuğum zarar görür , naparız biz diyen anneler iyi okusun burayı. 1 erkek kardeşim var. Kardeşim dünyanın en sakin , en umursamaz insanlarından birisidir. Kolay sinirlenmez , anne babaya ve hatta ablaya karşı kesinlikle cevap vermez , dünyanın en saygılı çocuklarından biridir. Üniversite okuyorum o sırada , 2. öğretimim. Okuldan çıktım eve geldim  geç bir saatti. Eve geldiğimde annemi suratı bembeyaz halde , kardeşimi titrerken , babamı odasına kapanmış şekilde buldum. Annem anlattı.. Annem ve babam kavga etmeye başlamışlar , kavga ilerlemiş , babam annemi ittirmiş. Bakın biz bu evde ne olaylar ne yumruklanmalar gördük ki kardeşim asla sesini çıkarmazdı. Babam annemi ittirince kardeşim (ki çok cüsseli bir çocuktur ) babamı tuttuğu gibi koltuğa yatırıp boğazlamaya başlamış. Elinden zor almışlar. Olay olalı 2 saat olmuş ve kardeşim hala zangır zangır titriyor. O sakin çocuk sinir krizi geçirmiş. Bu evde gördüğüm son delirme anıydı. Annem annesinin evine dönme kararı aldı. "Hayır ! " dedik kardeşimle. "Hayır biz burada kalıyoruz o gidiyor. " Öyle de oldu. Ertesi gün topladı pılını pırtısını gitti. Hemen dava açıldı ve boşandılar. Boşandığında annem 40 yaşındaydı. 40 yaşında bir kadın bu kadar yeter dedi ve bunu yaptı.

Değişir demeyin değişmiyor. Geçer demeyin geçmiyor. Çocuktur hatırlamaz demeyin , onarılmaz yaralar kalıyor. Bir kerecikten bir şey olmaz demeyin , bir kere yapan bir daha yapıyor.

Yaşadığımız son olayı da anlatayım. Görüşmüyordum kendisiyle. Düğünümü basmaya kalkıp , annemi tehdit etmiş. Bunu düğünden sonra öğrendim. Baba ya neden düğüne çağrılmadım hesabı :) Bunu öğrenince Aile ve Sosyal Politikalar bakanlığını aradım. Durumu bildirdim , tehdit edildiğimizi , durumun değerlendirilmesini , uyarılmasını , gerekirse tehdit ve hakaretten dava açacağımı güzel bir şekilde anlattım. Aldığım cevap ; "Kimlik numarasını vermeniz gerek." . Kardeşim ben nerden bileyim kimlik numarasını ? Görüşmüyorum diyorum kimlik numarası diyor. Mıymıy sesli kadın biz bişey yapamayız deyince bağırıp telefonu kapattım.

Şimdiki durumu merak ediyorsanız , görüşmüyorum.Eksikliğini hissetmiyorum , son derece mutluyum.  Erkek kardeşim bazen görüşüyor. Annem çok çok mutlu. Ondan ayrıldıktan sonra yeni bir iş buldu ve çok başarılı. Kendisini daha çok geliştirdi. Bize hiçbir konuda eksiklik hissettirmedi. Hükümet gibi kadın derler ya hah tam öyle :) Hatta sonra ruhen o kadar gençleşti ki , mahkeme bittikten sonra nüfus kağıdından soyismini değiştirmeye gitti. Yeni fotoğrafını verdiğinde , memur anneme demiş ki ; "boşandıktan sonra çok gençleşmişsiniz" :)

Bu ülkede hakkınızı arayamıyor olabilirsiniz. Ancak çalışacak bir iş , yiyecek bir ekmek mutlaka bulursunuz. Bir kadın olarak birine muhtaç değilsiniz. Aman susayım da kavga çıkmasın demek zorunda değilsiniz. Siz bir bireysiniz , sizin fikirleriniz ve fikirlerinizi ifade etme özgürlüğünüz var. Hala bu şekilde mi yürüyor işler bilmiyorum ancak aile sosyal politikalar bakanlığında çalışan bir arkadaşımdan öğrendiğime göre artık çok daha özenliler. Lütfen böyle bir durumda gidin ve başvurun. Kadın sığınma evlerinden korkmayın. Komşunuzdan kavga sesi geliyorsa lütfen kulaklarınızı tıkamayın , polisi arayın. Yolda çocuğunu hırpalayan birini görürseniz lütfen yanına gidip ona şikayet etme hakkınız olduğunu ve devam ederse devletin çocuğu elinden alma hakkı olduğu konusunda onu uyarın.  Gözlerinizi , kulaklarınızı kapatmayın. Allah hidayet verir de değişir diye beklerseniz o evden birgün ölünüzü çıkartma olasılıkları çok yüksek. Bir şeyden korkacaksanız eğer bundan korkun. Anlatın. Susmayın. Utanmayın.

Yazımı komik bir olayla noktalıyorum. Bu evde aslan kesilen beyefendi , bir gün trafikte magandalık yapıyor. Artık kadın sürücüyü kıstırdı mı , üzerine mi kırdı direksiyonu naptı tam bilemiyorum. Klasik kadın sürücülerin yaşadığı sıkıntılardan birini yapıyor muhtemelen. Kadın sürücü , arabadan iniyor bizimki maganda tavırlara devam ediyor. Kadın sürücü bizimkine okkalı bir tokat atıyor, arkasını dönüp arabasına binip gidiyor  :) Eve geldiğinde şoktaydı ve uzun bir süre şoku üzerinden atamadı.

Velhasıl canım kadınlar bu olaydan anlaşılacağı üzerine , her şey sizin elinizde. Kirpiğimiz yere düşmesin , öperim güzel gözlerinizden :)

Kişisel gelişim kitaplarından zırvalama ürünü olanlar nasıl başlar ? Bu yazıyı sizlere pembe panjurlu evimin havuza bakan terasından yazıyorum , bu yazıyı sizlere deniz manzaralı evimden yazıyorum , bu yazıyı sizlere....  Neden böyle bir yerden yazıyordur ? Çünkü hayallerinin peşinden gitmiştir. İstediği şeyleri yapmıştır.  Sonucunda kazanmıştır ve günümüzde lüks olarak adlandırılabilecek şeylere sahip olmuştur. Gerçi günümüzde havuzlu villa falan lüks değil. Kredi çekip 679 ay aç yaşayarak sahip olabilirsiniz. Kredi çekmek için bankamız nurbank'ı tercih ederseniz 34 ay kredinizi ötelemiyoruz(reklam aldım). Neyse konuyu dağıtmayalım. ( Şu konu dağıtmamaya da hep özenmişimdir ama konularım hep dağılmıştır ve sonunda söyleyeceğim şeyi unutmuşumdur. )  Nasıl devam eder bu kitaplar ? İstediğini yap , istediğini yap , ne istediğine karar ver , hayatta en çok ne istiyorsun ? Sonra da aslansın , kaplansın diye verir gazı verir gazı. Burada ilgilendiğimiz konu hayatta en çok ne istiyorsun ? 

Sistem dışına çıkamamış bir insan olarak sistem eleştirisi yapmayacağım. Gerçi artık bu sistem lafından da sıtkım sıyrıldı. Sistem , yaaa köye yerleşicen abiiiğğğ falan baydı ele ayağa düşünce. Ama "öeehhh anasının örekesi bu kadar da olmaz " dediğim bir an oldu geçenlerde. Instagramda keşfet kısmında "cık cık cık bu nedu ya " efektleriyle bir babanne bir anane edasıyla gezinirken bir süpürge fotoğrafı gördüm. Paylaşan hanım kız , tabiki kullanıcı adı " yenipembegelin " , "öz hakiki yeni gelin " , "en iyi pembe gelin benim " gibi birşey olan bir hanım kız altına şunu yazmış ; "Hayatta en çok istediğim şey şuan indirimde , hemen siparişimi verdim , aman Allahım benim olacağına inanamıyorum."

Bunu okuyunca 5 dakika 23 saniye kadar ekrana boş boş baktım. Gerçekten boş boş ama. Gözüm dalmış gibi. O sırada gözüm odanın bir köşesinde hunharca atılmış vaziyette duran elektrik süpürgesine takıldı. Acaba ben yanlış mı yapmıştım ? Kıymetini bilememiş , onu sevememiş miydim ? Gerekli ilgi alakayı gösterememiş miydim ? Sonuçta süpürge , hayatta en çok istenen şey. Önemli bir yeri vardı ve ben anlayamamıştım.  Yeni bir gelin olacakken , süpürgemi seçiş anımı hatırladım. Tahor'la avm ye gittik. Bir mağazaya girdik. Süpürge fiyatlarına baktım. Görevliyi yanıma çağırdım. Bilmem kaç watt olucakmış annem öyle dedi , toz torbalı olsun dedim. Bunlar var dedi. Bu kaç para dedim. O normalde 267 Tl ama teşhir ürünü kaldı sadece 120 Tl'ye verelim isterseniz dedi. Tamamdır ver dedim. 5 dakika sürmemişti. Yarı fiyatına almıştım , bence çok sevinçli bir olaydı. Sonra o süpürgeyi bozdum. Çünkü Selim'in yere attığı kabakları süpürgeye çektim. Sonra da kayınvalidemin süpürgesine el koydum. Tüm bunlar film şeridi gibi gözümün önünden geçerken tekrar gönderiye baktım. 1500 tl diyo. Süpürge diyo. 1500 tl.

20 yıl önce çalı süpürgesi kullanılmıyor muydu bu ülkede ? Elektrikli süpürgeyle mi doğdun ananın karnından tatlı qıs demek istesem de tekrar gönderiye bakmayı tercih ettim. Hayatta en çok istediğim şey. Bir insanın hayatta en çok istediği şey nasıl bir süpürge olabilir ? Domestikliği ruhuna damperli kamyonla mı döktüler ? Süpürge yerleri fırçalaya fırçalaya süpürse nolur ? Bir insan nasıl böyle boş bir hale gelebilir. Aha işte tam bu noktada tüketim toplumu devreye giriyor.

Sistem dediğimiz olay ne üzerine kurulu ? Tüket , kazan , tüket , kazan , daha çok tüketmek için daha çok kazan.

Börülsu ; evlilik çağına geldiğinde , münasip kısmetiyle evlilik hazırlıklarına başlıyor. Pudra pembesi ve mint koltuğunu aldıktan sonra , ikea'ya koşup beyaz komodini alıyor. Evin heryerini haplanmış Alice edasıyla harikalar diyarına çeviriyor. İstiklal Marşı , saygı duruşu ve düğünden sonra evine giriyor. O artık bir domestik. Kocasının ismini minnoş veya aşkuş ve en fenası kociş olarak değiştiriyor. Evinin piremsesi Börülsu'nun en çok istediği şey tabii ki süpürge. Çünkü bütün sosyal medya ünlülerinde o süpürgeden var. Börülsu'nun neyi eksik ? Börülsu'da evinin piremsesi , Börülsu'da lüks hayat yaşıyor gibi gözükmekten haz duyuyor. Ne isteyecekti bu şartlar altında ? Sen ben gibi varoş varoş trenle dünya turu falan mı isteyecekti ? Tabiki 1500 tl'lik süpürgeyi isteyecek. Hem ilerde oğlu Börtecan veya kızı Börtesu doğduğunda yerlerin temiz olması şart. Çünkü çocuklar yerleri yalayarak gezerler bunu hepimiz biliyoruz.

Perdenin arkasında ne var biliyor musun ? Börülsu mutsuzluktan geberiyor. Börülsu'nun mutsuzluklarından mutluluk kırıntısı çıkarması lazım. Börülsu'nun kocası hiçbir zaman aşkuş veya kociş kalıbına giremiyor. Börülsu'nun özenle seçtiği pembe-mint koltuğunda yemekten sonra osurarak uyuklamaya başlıyor. Börülsu'nun tek yolu özenip tüketmek.Kocasına ısrar ederse eve çiçek getirtebilir. Birde belki iyi bir çocuk olursa haftasonu semtin en lüks restoranında kocasıyla attığı fotoğrafın altına " Çok şükür bin şükür seni bana verene " yazabilir.

Börülsu'nun en kısa zamanda altın sıçan süpürgesine kavuşmasını dilerim. Kişisel gelişim demişken siz bu Börülsu'ların paylaştığı kitaplara kanmayın. Bak bi ara Ferrarisini Satan Bilge vardı ama oda sonradan Porsche aldı diyolar. 345 taksitle almış. Nurbank ; kredinin tek adresi. Kestiiik.

https://www.youtube.com/watch?v=yFAnn2j4iB0

Merhaba.
Instagramın bana vermemiş olduğu yetkiyle yeterince boş konuşamadığımı farkettim. Zira bir teknoloji düşmanı olarak , konuştuğum hızda dokunmatik telefon klavyesini kullanamıyor , dahası günlük kullanmam gereken kelime sayısına ulaşamıyordum. Çünkü instagram tam ben gaza gelmiş iken harf sayımın bittiğini acı acı yakarıyordu. Belki de bana sus artık diyordu , bilemiyorum.

Günümüzün coşmuş bilog dünyasından korkuma açamıyordum şu mereti. Açamamam teknoloji özürlü bir varlık oluşumdan da kaynaklı olabilir , bunu da bilemiyorum. Sonunda instagramın özgürlüklerimi kısıtlamasına daha fazla dayanamayarak , ailemizin teknoloji unsuru kuzenime dedim ki bana bir blog yap. Çocukcayızım bütün gece uğraştı. Sonunda işte geldim burdayım. Kendisine burdan yine yine ve yine teşekkür ediyorum.

Beni bilen bilir bilmeyen kendi gibi bilir diye bir giriş yapmak isterdim ama yapmıyorum. Şimdi size işyerinde ilk günü olan kız gibi , yeni gelinin kaynanasına davrandığı gibi cici bir tavırla kendimi tanıtacağım.

Kesinlikle en ufak bir işte bile istikrar gösteremem. Çünkü aynı şeyi tekrar tekrar yaparsam canım sıkılır. Umarım burası istikrarlı olur. Olabilitesi yüksek çünkü bedava. Araştırmalara göre ; yetişkin bir Nur para verdiği şeylerden vermediği şeylere göre 2 kat hızlı sıkılıyormuş.

Dil Bilgisi dersim çok kötüydü. Noktalama işaretlerini , imla kurallarını bilmem ve zerre anlamam. İflah olmaz bir sayısalcıyım. Gözün sevem burdan soru çıkmasın. 

2.22 benim için oldukça önemli bir saattir. O yüzden bu mekanın adı 2.22 . Burdan anlaşılacağı üzere fevkaladenin fevkinde bencil bir insanım. Sana değil bana verdiği his önemlidir yani. Çünkü ben kendi kendine konuşabilen bir canlı türüyüm. 
Kendi kendime konuşurum çünkü ; günlük doldurmam gereken bir kelime sayım olduğuna inanıyorum. Dolduramazsam akşam Tahor eve geldiğinde saniye 300 km hızla konuşmaya başlarım. Ve asla yorulmam. Anlatmam gerekeni anlatamazsam ya da aklıma geleni paylaşamazsam ciddi manada o günü sinirli geçiririm. 
Bu saçma tavırlardan anlaşılacağı üzere hafif bir takıntı meyilim var.  Ama sonuçta beni böyle sev seveceksen , olduğum gibi göreceksen. ( Doğru yazdım mı bilmiyorum , açıp kontrol etmem çünkü üşenirim. )

Aşırı pastel tonları bir arada gördüğüm zaman bende ufak bir kalp çarpıntısı ve boğulma başlıyor. Yeni gelin sayfalarına 3 dakikadan fazla bakamam. Çok bakarsam fok balıklarının haline üzülen insanlar gibi davranmaya başlarım. Burdaki fok balıkları kocalar.

Tahor dediğim kişi kocam. Zaman zaman adı geçebilecek olan Selim ise oğlum. Tahor'u 5 senedir , Selim'i 1.5 senedir tanımaya çalışıyorum. Tam başarı sağladığımı söyleyemem. Kocama 'aşkuşum , tosbişim , tontonum , minnoşum' dan ziyade 'la bebe , oğlum , huop şşş baksana la , Tahor ' gibi sevgi sözcükleriyle yaklaşırım. Oğluma da bilimum hayvan isminden ve 'minnoş' sıfattan ziyade ismiyle yaklaşmaktan hoşlanırım.

Katiyetle sunum yapamam. Meyve tabağı dediğimiz şey benim için leğende gelen meyveler ve bir bıçaktan oluşur. Ortadaki tavadan yemek yemekte benim için bir sunum şekli. Aynı şekilde etkinlik annesi , bilogır annesi , montessori annesi , beleve annesi , hanimiş annesi de olamıyorum. Günlerimizi bir takım eğitsel faaliyetler ve anlaşabileceğimiz yaş aralığını beklemekle geçiriyoruz. Yemek felsefem "yersen yersin ,  yemezsen aç kalırsın." Burda minik bir sıkıntım var çünkü yemeden uyuduğunda gece çığlıklarla uyanabiliyor. O zaman disipliner kurallarım beynim kapalı şekilde uyuduğumdan ötürü geçerliliğini kaybediyor. Ayrıca uyurken salya akıtırım.

Düz bir yaşam formu olduğumu düşünüyorum. 24 veya 25 yaşındayım , yaşla ilgili sorunum var , hesaplamayı bilmiyorum. Galiba 25'ti. Çok sıkıldığım için lisans eğitimimi bıraktım. Şu an başka bir bölümde devam ediyorum. Hızlı okuma eğitimim var , bunu her yere yazmak istiyorum çünkü eğitimim var.  Bir sayfayı öyle hızlı okurum , anlayamazsın. Niye ? Çünkü eğitimim var. Bir de ben eskiden tiyatro oyuncusuydum demek hoşuma gidiyor. Çünkü öyleydim. Ve bilin bakalım neyim var ? Evet , eğitimim.

Zaman zaman "nasıl ya , bu kızın başı kapalı " dediğiniz anlatımlar olabilir. Misal Tahor'la bir süre beraber yaşadık. O önyargılarınızı derhal halının altına süpürün. 3 sene önceki benle şimdiki ben arasında galaksiler kadar fark olabilir. Tabii sadece görünüşte. O zamanları da seviyordum , şimdikini de. Bence bir sorun yok , sence niye olsun diymi ama ?

Bişeyler yazmayı becerebilirsem eğer 2.22 konseptine bağlı kalacağıma , asla pembik bir insan , sunum delisi , iventten ivente koşan bir mami olmayacağıma , kötü anlarımdan da bahsedeceğime söz veriyorum. Sayın juri , sayın yargıç...

Hoş geldim o vakit. Şunu şuraya bırakıyorum , dinlersiniz.

https://www.youtube.com/watch?v=rSpqObhK4Rw