Merhaba.
Instagramın bana vermemiş olduğu yetkiyle yeterince boş konuşamadığımı farkettim. Zira bir teknoloji düşmanı olarak , konuştuğum hızda dokunmatik telefon klavyesini kullanamıyor , dahası günlük kullanmam gereken kelime sayısına ulaşamıyordum. Çünkü instagram tam ben gaza gelmiş iken harf sayımın bittiğini acı acı yakarıyordu. Belki de bana sus artık diyordu , bilemiyorum.

Günümüzün coşmuş bilog dünyasından korkuma açamıyordum şu mereti. Açamamam teknoloji özürlü bir varlık oluşumdan da kaynaklı olabilir , bunu da bilemiyorum. Sonunda instagramın özgürlüklerimi kısıtlamasına daha fazla dayanamayarak , ailemizin teknoloji unsuru kuzenime dedim ki bana bir blog yap. Çocukcayızım bütün gece uğraştı. Sonunda işte geldim burdayım. Kendisine burdan yine yine ve yine teşekkür ediyorum.

Beni bilen bilir bilmeyen kendi gibi bilir diye bir giriş yapmak isterdim ama yapmıyorum. Şimdi size işyerinde ilk günü olan kız gibi , yeni gelinin kaynanasına davrandığı gibi cici bir tavırla kendimi tanıtacağım.

Kesinlikle en ufak bir işte bile istikrar gösteremem. Çünkü aynı şeyi tekrar tekrar yaparsam canım sıkılır. Umarım burası istikrarlı olur. Olabilitesi yüksek çünkü bedava. Araştırmalara göre ; yetişkin bir Nur para verdiği şeylerden vermediği şeylere göre 2 kat hızlı sıkılıyormuş.

Dil Bilgisi dersim çok kötüydü. Noktalama işaretlerini , imla kurallarını bilmem ve zerre anlamam. İflah olmaz bir sayısalcıyım. Gözün sevem burdan soru çıkmasın. 

2.22 benim için oldukça önemli bir saattir. O yüzden bu mekanın adı 2.22 . Burdan anlaşılacağı üzere fevkaladenin fevkinde bencil bir insanım. Sana değil bana verdiği his önemlidir yani. Çünkü ben kendi kendine konuşabilen bir canlı türüyüm. 
Kendi kendime konuşurum çünkü ; günlük doldurmam gereken bir kelime sayım olduğuna inanıyorum. Dolduramazsam akşam Tahor eve geldiğinde saniye 300 km hızla konuşmaya başlarım. Ve asla yorulmam. Anlatmam gerekeni anlatamazsam ya da aklıma geleni paylaşamazsam ciddi manada o günü sinirli geçiririm. 
Bu saçma tavırlardan anlaşılacağı üzere hafif bir takıntı meyilim var.  Ama sonuçta beni böyle sev seveceksen , olduğum gibi göreceksen. ( Doğru yazdım mı bilmiyorum , açıp kontrol etmem çünkü üşenirim. )

Aşırı pastel tonları bir arada gördüğüm zaman bende ufak bir kalp çarpıntısı ve boğulma başlıyor. Yeni gelin sayfalarına 3 dakikadan fazla bakamam. Çok bakarsam fok balıklarının haline üzülen insanlar gibi davranmaya başlarım. Burdaki fok balıkları kocalar.

Tahor dediğim kişi kocam. Zaman zaman adı geçebilecek olan Selim ise oğlum. Tahor'u 5 senedir , Selim'i 1.5 senedir tanımaya çalışıyorum. Tam başarı sağladığımı söyleyemem. Kocama 'aşkuşum , tosbişim , tontonum , minnoşum' dan ziyade 'la bebe , oğlum , huop şşş baksana la , Tahor ' gibi sevgi sözcükleriyle yaklaşırım. Oğluma da bilimum hayvan isminden ve 'minnoş' sıfattan ziyade ismiyle yaklaşmaktan hoşlanırım.

Katiyetle sunum yapamam. Meyve tabağı dediğimiz şey benim için leğende gelen meyveler ve bir bıçaktan oluşur. Ortadaki tavadan yemek yemekte benim için bir sunum şekli. Aynı şekilde etkinlik annesi , bilogır annesi , montessori annesi , beleve annesi , hanimiş annesi de olamıyorum. Günlerimizi bir takım eğitsel faaliyetler ve anlaşabileceğimiz yaş aralığını beklemekle geçiriyoruz. Yemek felsefem "yersen yersin ,  yemezsen aç kalırsın." Burda minik bir sıkıntım var çünkü yemeden uyuduğunda gece çığlıklarla uyanabiliyor. O zaman disipliner kurallarım beynim kapalı şekilde uyuduğumdan ötürü geçerliliğini kaybediyor. Ayrıca uyurken salya akıtırım.

Düz bir yaşam formu olduğumu düşünüyorum. 24 veya 25 yaşındayım , yaşla ilgili sorunum var , hesaplamayı bilmiyorum. Galiba 25'ti. Çok sıkıldığım için lisans eğitimimi bıraktım. Şu an başka bir bölümde devam ediyorum. Hızlı okuma eğitimim var , bunu her yere yazmak istiyorum çünkü eğitimim var.  Bir sayfayı öyle hızlı okurum , anlayamazsın. Niye ? Çünkü eğitimim var. Bir de ben eskiden tiyatro oyuncusuydum demek hoşuma gidiyor. Çünkü öyleydim. Ve bilin bakalım neyim var ? Evet , eğitimim.

Zaman zaman "nasıl ya , bu kızın başı kapalı " dediğiniz anlatımlar olabilir. Misal Tahor'la bir süre beraber yaşadık. O önyargılarınızı derhal halının altına süpürün. 3 sene önceki benle şimdiki ben arasında galaksiler kadar fark olabilir. Tabii sadece görünüşte. O zamanları da seviyordum , şimdikini de. Bence bir sorun yok , sence niye olsun diymi ama ?

Bişeyler yazmayı becerebilirsem eğer 2.22 konseptine bağlı kalacağıma , asla pembik bir insan , sunum delisi , iventten ivente koşan bir mami olmayacağıma , kötü anlarımdan da bahsedeceğime söz veriyorum. Sayın juri , sayın yargıç...

Hoş geldim o vakit. Şunu şuraya bırakıyorum , dinlersiniz.

https://www.youtube.com/watch?v=rSpqObhK4Rw