İKİYİRMİİKİ

90'lar furyasını sonundan da olsa yakalayabilmiş şanslı bir gruptaydım. Sokak oyunlarının son devresindeydik. Birdaha sokaklar asla eskisi kadar güvenilir olmayacaktı ve henüz bunu bilmiyorduk. Çocuklarımızın sokakta oynayamayacak olmalarını umursamıyorduk çünkü 6 yaşındaydık. En büyüğümüz 8 falan. 8 yaşındaysanız hayat gerçekten çok zor olabilir. 6 yaşındaysanız da öyle.

 Sokakta bir cimcik ( cimcik ; bir tuz ölçüsü. ) kızız. Kalanımız erkek. Kızlar kendi içinde evcilik oynarken , erkekler futbol maçı yapıyor. Cinsiyetçilik hücrelerimize kadar öğretilmiş. Tabiki sokağın değişiği benim ! Ya kim olacağdı ? Esas kız benim , yazı benim , top benim topum , oynatmıyorum. Sokağın değişiği olarak , günün yarısını kızlarla sanal bebek oynayarak geçirirken , diğer yarısını erkeklerle taso oynayarak geçiriyorum. İki oyunda da çirkefleşebilme hızım çok yüksek. Sanal bebek benim için ne kadar önemliyse , tasolar ve Pokemon da o kadar önemli. Psikopat bir çocuk olarak gece sanal bebeğime annem tarafından bakılmadığı takdirde iğrençeleşebiliyor ve dahi Harry Potter'ın domuz kuzeni kadar çirkinleşebiliyorum. Taso ütemezsem de ( ütmek ; tasoyu ele geçirmek. ) çocuklara karşı birtakım çirkinlikler baş gösteriyor.

Çirkef olduğum kadar salak bir çocuğum. Ev sahibinin bitli kızı devamlı beni kekliyor. Birgün yine beni keklemeye and içmiş olarak geldi. Durup dururken kendisinin hiç ödev yapmadığını , hiç ders çalışmadığını , ensesinde kocaman bir delik olduğunu , gece yatarken öğretmenin verdiği ödevleri rulo yapıp o delikten soktuğunu ve sabah kalktığında hepsinin kafasına girmiş olduğunu anlattı. Bende bunu yedim. Evet baya yedim. Günlerce bunu düşündüm. O bitli karı yüzünden az kalsın enseme bir delik açıcaktım. Keklemekle de kalmıyor , bitlerini düzenli olarak bölükler halinde üzerime salıyor. O devrin çocukları iyi hatırlar , soba üzerinde kaynamış suyla 2. derece yanık ola ola ve kafama tası yiye yiye yıkanıyorum. Saçlarım devamlı amerikan traşı denilen model. Tüm bunları kocaman mor saçlı lahana bebeğim yüzünden yaptığına eminim. Bazen bebeğimi kaçıracağını düşünüyorum.

Pokemon o zamanlar en büyük zevkim galiba. Misty' ye hayranım. Jigglypuff'ı çok seviyorum. Bir doğumgünümde annem hediye olarak grili sarılı bir kıyafet alıyor. Kendimce Misty vasfımın kıyafet kısmını tamamlıyorum. O zamanlar hediyeler kıymetli. Şimdiki gibi devamlı alınabilen birşey değil. İngilizce bilgim muazzam. Çünkü düzenli olarak BBC Ozmo ingilizce kitaplarının resimlerine bakıyorum. Haliyle herkes türkçe çocuk şarkıları söylerken ben ingilizce söyleyebiliyorum. Pokemon kara keçim ol! diye bağırarak şarkıyı söyleyip sokaktaki forsumu arttırıyorum. Sokakta hiyerarşi önemlidir. İngilizce bilgim çok iyi hatta anadilim gibi olduğundan Türkçe şarkıları anlamakta zorluk çekiyorum. Barış abimizin 'Arkadaşım Eşşek' şarkısını çok yanlış anlamışım mesela. Bunu 24 yaşında öğrenmek benim için büyük hayal kırıklığıydı. 'Arkadaşım Ash , arkada şimşek , arkadaşım şimşek ' sandığım şarkının doğrusunu öğrendiğimdeki surat ifademi yemin ediyorum görseler , Leo D. Caprio'dan önce oscarı ben alırdım.

Diyeceğim odur ki sevgili dost.. 90 ' lar güzeldi be.. Salçalı ekmeğiyle , 'anneeeaağğğğ beşyüz bin atsana ' sıyla , paylaşmasını bilen çocuklarıyla, meybuzuyla , atarisiyle , külahta kaymaklarıyla , sigara şeklinde sakızıyla , para şeklinde çikolatalarıyla , evlerin açık kapılarıyla.. Sonra bu nesil büyüdü ve salçalı ekmeğinin tadını unuttu , kendini nutella kavanozunun içinde buldu. Nutella aşığı prenseslerin gece gizlice salçalı ekmek yediklerinden kimsenin haberi yoktu. 2017 gelsin tabi , gelsin hoş gelsin , iyilik getirsin , dünya barışı falan hepinizin bildiği şeyler de , az beri gelsin , nostaljik gelsin. Çocukluğumu özledim lan ben ! Dağılın.

Şu giriş kısmı için bir çözüm bulsam herhalde iyi olur. Konuşmalara da giriş yapamam ortasından başlarım hep zaten. Belki de bu yüzden Türk dilinden 18 almışsındır Nur ? Neyse.. Girizgah olarak bugünkü 76. ev bakmamla başlayayım , sonra inşallah konuyu bir yerlere bağlarım.

Ekim ayından beri yaşadığım ilçedeki tüm evleri gezdim. Yani bir emlakçı olabilecek kapasiteye sahibim. Oh sorry baby , emlakçı diyemeyiz zira mesleklerin isimleri artık daha havalı. Emlakçı değildir o olsa olsa gayrimenkul danışmanıdır. Son günlerde 3 adet eğitime katılmış her kişi istediği mesleği seçebiliyorsa ben neden bir gayrimenkul danışmanı olmuyorum ? Neyse benden 5 dakika gösterdiği ev için komisyon olarak 2000 tl isteyen tüm emlakçıları gezdim. Sonunda sahibinden ilanlara bakmaya başladım. İlanlarda mini bir saray yavrusu görünümünde olan evler nedense gerçeğinde ahıra benziyor. Hmm demek sanalı başka reeli başka. At bunu cebe , bu cepte 1. bilgimiz.

Dün akşam yine sahibinden bir ilan gördüm. Allahım ev şahane , inanamadım. Sanki sevgilimin telefonunda "aşkım yarın saat 2 de kadıköy iskelesinde buluşalım mı ? " diye mesaj görmüş gibi çılgına döndüm. (Anlamayanlar için bkz ; sen miydin sevgilimi çalan cümleli muazzam şarkı ) Gece 12 olmasa arayıp tuttum ben diyeceğim. İyi ki gece 12'ymiş. Bugün evi görmeye gittiğimizde tam olarak bir eve mi yoksa morga mı geldiğimizi çözmeye çalışırken buldum kendimi. Çatı katı ve benim resimde oda olarak gördüklerim balkonmuş. Balkonlar içeri alınıp oda yapılmış. Ev sahibi bir yandan sol kulağıma evi öyle bir anlatıyor ki , gözlerim bozuk ama o kadar da bozuk değil. Ama o kadar bozuk olsa inanırım yok böyle bir pazarlama. Evi yeni yaptırdım , yalıtımı yeni yaptırdım , mutfak dolaplarını yeniledim , banyoyu yeniledim falan filan. O seri şekilde konuşurken benim gözüm yerde gezinen minnoş böceğe takıldı. Ya bakar mısınız ne tatlış evcil hayvanı da ücretsiz hediye ediyor ! Demek ki her pazarlanana inanmamalıyız. Attın mı bunu da cebe ? At at buda 2. bilgimiz.

Mutfak dolaplarına gireyim bir de yeni yaptırdığı. Dolapları yeni yaptırdım dediği de dolap iskeleti eski , kapaklar eski sadece içlerine mdf raf kestirip koymuş. Yani sadece raflar yeni ve onlar da en dandik raflardan. Hah bak burda şahane bir 3. bilgi var. Rengi güzel olsa da içini bir açıp bakmalıymış insan , vitrinine değil iklimine mevzuu. İçi çürümüş ve kokuyor olabilirmiş.

Ha şimdi bunları çok güzel bir yere bağlıyorum bak. Diploma dersem herkes anlar herhalde anlamayanı dövüyorlar çünkü. Ama benim meselem diploma değil , diplomaya karşı olayı kahkahalar atarak izleyen diğer reklam ajansı sahibi , ceo , metin yazarı , grafiker , "fotografır " arkadaşlarla. Bir çirkef bir çirkefe bre çirkef gel beraber ..... Malum hesapta dalga geçenlerin içinde bir çirkef gördüm mesela. Diplomalı psikolog-sosyolog abla kadar çirkef hemde. Eleştiriyi her türlü aşağılayan , görmemişin önde gideni çocuğunu kullanan bir çirkef. Yahu aynı bokun lacivertisin neyle dalga geçiyorsun Allah aşkına ?  Kiminiz benim param var diye bağırıp parasını satıyor , kiminiz ben halktanım ayağı yapıp malı götürüyor , olan takip eden yurdum insanına oluyor. Kapağınızı açıyorum ki çürümüşsünüz , kokuyorsunuz , renginiz güzel ama o renk size gitmemiş. Evi yeni tamir etmişler , halka sunmuşlar ama içinde böcekler geziyor , ev kurtlanmış.

Ayşe evinde otururken açıyor instagramı bakıyor ki Mazhar , Fuat , Özkan tanıtımda. En gösterişli kıyafetlerini giymişler , makyaj desen on numara , saç baş desen düğündeki görümce gibi yapılı. "Gel vatandaş " diyorlar "gel , bebek arabasının en iyisi bu." Ayşe'nin böğründe taş. Ayşe havar komşşularr havarrr diye basıyor feryadı. Ayşe alamamış o bebek arabasını , bebeğine en iyi bebek arabasını veremeyecek. Zaten o o kadar bakımlı değil , eyvahlarım olsun kocişi ona öyle süprizler yapmıyor , evlilik yıldönümlerinde Fıqqa restorana gidememişler , tatilde reksosta değiller. Hooooop düştü mü Ayşe bunalıma ? Düştü.

90'lar ve öncesi çocukları iyi hatırlar yiyecek reklamı varsa değiştirilen kanalları , sokakta yemek yememe adabını , arkadaşlarına yeni kıyafet özendirmemenin inceliğini , yeni bir şey alınırsa çok fazla göstermeme usulünü. Şimdi para verilebilecek her şey bir tık kadar uzağımızda. Para verdiği veya vermediği ama maddi bir değeri olan her şey ekranımızda. Yani dışarıda tuvalete sıçsa , para verdim diye çekip instagrama atıcak insanlar biliyorum. Bir şey demeyin , zinhar demeyin çünkü derseniz ölürsünüz. Kıskanç olursunuz , çekemiyor fesat olursunuz.

Ama son 2 günde öğrendik ki ; işler göründüğü gibi değilmiş. O şaşalı hayat öyle güzel değilmiş. Aşırı mutlu mutlu değilmiş. "Sen kimsin ki ? " diye insanları aşağılayan insan değilmiş. Onun düştüğü durumla dalga geçene de bakın. Kendi arkadaşlarının nasıl saniyede sattığına da bakın. O kişilerde tam olarak aynı kokuşmuşluktalar. Sanalda başka reelde başka imiş. Bi de benim son kısmında da sıkıntılarım var imiş. Daha fazla debelenmeden bir kitap önerisi ve bir film alıntısıyla yazımı sonlandırıyorum.

"yok ağbiler yok. hiç alkışlanacak şey değil. babam da olsa, halkı kazıklayanın alkışlanmasını istemem. 
bakın, bizim mahallenin başında, köşede, papağan hüsnü'nün benzin istasyonu var. benzine su katıyor. demin bahsettim, kasap hayri var ya, ete neler katıyor neler... bakkal hacı rüstem var, hacı oldu, dalavereye bırakır dedik, oooooo şimdi her şeye bir şeyler katıyor... 
havagazını açiyorsun içine hava katmışlar. ilaç alıyorsun, kireç katmışlar. efkarlanıyorsun rakı alıyorsun, rakı yok. diyeceğim herkes herkese bir kazık atıyor. sonra kendi canı şu kadarcık yandı mı veryansın ediyor... basıyor yaygarayı. hepimiz birbirimize bir kazık atarsak nasıl düzelir bu işler?.. ben derim ki, karşılıklı olarak saygılı olalım haklarımıza..." -yüz numaralı adam- 
Kitap önerisi : Chuck Palahniuk - Gösteri Peygamberi
Hadi eyvallah. En uzun geceden selamlar.

Merhaba biloomu her daim okuyan 50 kişi. Big Brother is watching you beybisiler. Buradaki Big Brother benim. Anlamayan gidip George Orwell ' ın 1984 isimli güzide kitabını okusun ve kültürlensin. Etrafımda cahil insan istemediğimi daha önce yüzellisekizbin kez dile getirmiştim. 2 kez yurt dışı yaşama teklifi reddetmiş bir salak olarak burda kalıyorsam en azından bunu biraz daha izole bir hale getirmeye kararlıyım. Evet bundan gayrı İlber Ortaylı çakması gibi takılacağım. Bu ülkede akıl sağlığımı yalnızca bu şekilde koruyabileceğime karar verdim. Çekemeyen anten taksın. Gud bay.

Bugünkü konumuzun ne olduğunu inanın bilmiyorum. Biraz kadınlık , insan hakları , feminizm gibi şeylerden bahsedeceğim ama tam olarak konu ne bende bilmiyorum. Biraz feminizm tanımına falan bakalım sonra bu yazıya ne sebep oldu ona geleceğim.

"Feminizm, kadınların haklarını tanıyarak bu hakların korunması amacıyla eşitsizliklerin ortadan kaldırılması için bir mücadeledir. Kadın hareketi doğrudan kadınları ilgilendiren ve dolaylı olarak kültürümüzü ilgilendiren konularda bilinç uyandırır." 

demiş sevgili Vikipedi. Peki feminist kimdir ? Irk , köken , sınıf , din farketmeksizin bütün cinsiyetlerin sosyal , politik ve ekonomik eşitliğine inanan kişilere "feminist" denir. Tanımlar güzel değil mi ? Bir tıkla falan ulaşabiliyoruz , çünkü uzay çağı , teknoloji.

Bu ön bilgiden sonra gelelim konumuzun sebebine. Bu akşam Selim'e süpürge almak için bir oyuncakçıya girdik. Gayet geniş , büyük , her türlü oyuncağın zibilyon çeşidinin bulunduğu bir oyuncakçı. Daha önceden 45 milyon oyuncakçı gezmiştim ve istediğim elektrikli süpürge oyuncağını bulamamıştım. Bitane var ama 100 tele. 1 ay oynar mı oynamaz mı belli değil oyuncak parçasına 100 tele verirsem oracıkta ruhumu teslim ederim. İstediğim süpürge dediğimde işte öyle gerçek süpürge gibi çalışsın , tozu toprağı süpürsün , bir philips marathon ultimate olsun falan gibi bişey değil. Süpürgeye benzesin iki vuu ses çıkarsın. Neden 3 aydır arıyorum çünkü süpürge oyuncaklarının hepsi pembe. Hepsi ama öyle böyle değil. Neyse bu oyuncakçıda ev aletleri oyuncaklarının olduğu kısma gelince bana bişeyler oldu. Çünkü daha önce de belirttiğim gibi aşırı pembe renk bir arada görürsem zehirlenme benzeri hareketler sergiliyorum. Allahım dedim kör oldum. Herşeyi pembe görüyorum. Sonra Tahor'un yok yok bende öyle görüyorum demesiyle kendime geldim. Büttttünnnnn ev aletleri oyuncakları pembe. Pembe ütüler , pembe mikserler , pembe aşçılık setleri , pembe çamaşır makineleri ve pembe süpürgeler. Bir tane kırmızı süpürge var oda pembe süpürgenin 3 katı fiyatta? Bilaaader sen ırkçı mısın diye konuya girip adama kafa atmak bir anlık içimden geçse de hanımefendi kişiliğim aklıma geldiği için durdum.

Ev aletleri neden pembe ? Bu nasıl bir beyin yıkama , bu nasıl bir subliminalin dibine dibine vurma ? İllüminati görse önünüzde diz çöküp tövbe eder. Yani bir erkek çocuğu süpürge yapmayı sevemez mi ? Bu kadınların görevi midir ? Neden pembe kız rengi mavi erkek rengidir zaten çok ayrı bir yazıda incelenecek bir konu. Erkekler yemek yapmayı sevemez mi , kaldı ki en başarılı aşçılar genelde erkeklerden çıkarken ? Erkekler ütü yapamaz mı ? Süpürgeyi icat eden insan bunu hep kadınlar kullanacak , kullanan erkeğin tez uzuvu kesile mi demiş ? Ütü yaparsa adamın pipisi mi düşermiş ? Hanimiş benim oğlum , göster amcalara pipini miymiş ?

Şimdi ben böyle konuştuğum için genel olarak aldığım bir tepki var. "Sen feminist misin yeaaaaa" . Şeytan diyor o 3 metre yayım yayım yayılan ağzına elinin tersiyle bir tane çarp , kırk yılın hatrına ağzı yayık kalsın. Bakın hayatımda aldığım en komik mesajı şimdi yazıcam. Bir gün bir arkadaşımla konuşuyoruz , napıyosun dedi , dedim ki Tahor'un canı helva çekmiş helva yapıyorum. İnanamıyorum dedi. Dedim neye ? Helvaya mı ? O kadar inanılmaz bişey değil halbuki , un , su , şeker. Sen dedi , feminist değil misin dedi , kocan dedi , yemek istedi ve sen onu mu yapıyosun dedi. Hoaydaaaaaa. Sen ne sanıyosun bizim ev yaşamımızı beybisi. Benim elimde bir kırbaç , Tahor'a "süpür ulannn köpekkk" diyip şrrrrakkkk diye geçiriyorum , yemek isteyince kafasını klozete sokuyorum falan mı sanıyosun ? O kafanda kurduğun çok başka bişey be annem.

Çocuk konusuna dönelim. Erkek çocuklar neden arabalarla ve silahlarla , kız çocuklar bebeklerle ve diğer ıvır zıvırlarla oynuyor ? Çocuğun cinsiyeti mi olurmuşta kız oyuncakları ve erkek oyuncakları diye ayrımlar var. Neden erkek  çocuklarımızı bir barzo gibi , kız çocuklarımızı bir geyşa gibi yetiştirmekte bu kadar ısrarcıyız ? Neden erkek çocuklarımızın elinde pembe bir oyuncak görünce ; "ooooo yakıştı mı senin gibi delikanlı adama ! " gibi tepkiler veriyoruz. Erkek adam şöyle olur , kız dediğin böyle olur gibi direktifler neden devamlı hayatımızda ? Dahası biz neden gözümüzün içine baka baka çocuğumuza bunları söyleyen dilleri tutup koparmıyoruz ? Çocuğumuzun ilerde en iyi ihtimalle bir hanzo olması elalemin kırılmasından daha mı iyi ?

Benim oğlum , süpürge yapmayı ve yemek yapmayı çok seviyor. Ben bundan gurur duyan bir anneyim. Göğsümü gere gere de heryerde anlatıyorum. Ben ona süpürge öğretmedim. Yemek yapta demedim. Biz süpürge yaparken ilgilendi , biz yemek yaparken ilgilendi. Demek kirlenmemiş bir insan beyninde doğuştan varolan güdülerini kullandı. Yaşadığı yeri temiz tutma ve beslenme. İşte bu kadar basit. Benim oğlum evde yapılan her işin imece usulü yapıldığını gözlemledi. Kirlenmemiş beyniyle onu algıladı ve işlerde bize yardım etmeye başladı. Benim çocuğum 1.5 yaşında ve onun bunun kirli fikirlerinin ve elalem örgütünün farkında değil. Dilerim ki hiç bir zamanda olmasın.

Yani dostum , feministler erkek düşmanı değillerdir , erkekler de pembe sevebilirler , süpürge erkeklerinde kullanabildiği bir icattır , kızlara pembe zulmüne son , pembiş gelinler hep böyle böyle türediler , dünya barışı istiyorum , fok balıklarına özgürlük istiyorum , kadınız , haklıyız , kazanacağız. Ben yarın oyuncak firmalarına şu süpürge olayıyla ilgili mail atmaya başlıyorum , sende bana destek ol , 100 . destekçime filipis maraton marka elektrikli süpürge. Şaka şaka o kadar param yok , 100. destekçime kırbaç hediye ediyorum. Yazım hatalarının kusuruna bakma , Türk Dili vizesinden 18.75 aldım. Allahım ben böyle daldan dala daldan dala anlatıyorum ama kafamdakileri inşallah okuyanlar kafasında derleyip toplayıp anlayabiliyodur. Bu mesajı 100 kişiye gönderirsen ..... Tamam tamam sustum. 

Merhaba sevgili gönül dostları. Ahgjhaghsgs tamam tamam , türk sanat müziği radyo programcısı olmuyorum. Bugün sizlere dün elime geçen ve geçtiği gibi bitirdiğim bir kitaptan bahsedeceğim. Buradan anlaşılacağı üzere D&R , 5. günün şafağında kargomu verme yüce gönüllülüğünü gösterdi. Kitaba geçmeden önce size bir miktar içimi dökmek isterim.

Kariyer aşamasına geçmeden çocuk yapmış bir kadınım. Şo bayan kariyer şekli geyinir bu bayan önce çocuk der. Özgürlük bidir. He gariyer basamakları gurban olduğum yüce Rabb'imden gelmiş olabilir amma lakin ki öyle deeldir. Eyyorlamam bu kadarken , insanların sık sık sorduğu , "Ne zaman çalışıcaksın ? " , " Eee çocuk büyüdü artık çalışsana " , " Ne iş yapıyorsun , hmm , ev hanımı , ok " , "Yazık değil mi onca okul okuyosun " , " Önce bi çalışsaydın neden hemen çocuk yaptın ? " gibi vajinamdan beynime kadar itinayla her bölgemi kaplayan soruları görmezden gelmeyi öğrenmiştim bu süreçte. " Çalışsam nolucak maaşımı mı paylaşıcaz ? Sana mı sorucam ulan ne zaman sevişeceğimi ? " gibi hezeyanlarımı ve histeri krizlerimi bir kenara bırakmış sakin sakin yaşıyordum ki geçen gün vuku bulan bir olayla delirdim. Bir arkadaşımla plan yapmaya çalışıyoruz. Bana şu tarz bir cümle kurdu ; " Ya sen evdesin bütün gün , ev hanımısın , sana kolay gelir herşey tabi ! " . Okuduğum cümle karşısında girdiğim şoktan bir Usain Bolt hızıyla çıkıp karşı atağa geçtim ama kafadaki düşünce değişmedi tabi. Sen ev hanımısın ! Eeee bilader ? Mutfak tezgahını telleyerek hırsımı atmaya çalıştım ama atamadığım hırsımdan banyo lavabosuda ciflenerek nasibini aldı. Sonra dedim ki kendi kendime "bi dakika ya , sen kim köpeksin , ben günde 2 kitap bitiren kadınım , cahil , ataerkil beyinli yaratık , çok ataerkilsin keşke ölsen , çekil şurdan." . Bu gazla oturdum internetin başına , sayfaları gezerken bu kitap çıktı karşıma.

Arka kapak yazısını okumaya başladım hemen. Şöyle yazıyordu ;

Ayakların altında olduğu rivayet edilen cennet ile burnumuzun dibindeki sahici cinnet arasındaki mesafe nedir ? Ev hanımı , ev kızı ya da ev anası ; yaşam alanı "ev" olarak tanımlananların asgari müşterekleri bir devrime yol açabilir mi ? Dibi tutmuş tencereler , kenarı sökülmüş perdeler , ovulmaktan aşınmış yüzeyler dile gelse , görünmeyen emeğin destanını yazabilir mi ? 
Birgül Özcan , Ev Anası'nda zekası , hüneri ve emeği ile hapsedildikleri alanları aşıp , kalıplara , slim fit bedenlere , hanımlık müessesine sığmayıp taşan kadınları esprili ve gerçekçi bir üslupla anlatıyor. 
"Katlanmak bilmeyen lastik çarşafların , kalorifer petekleri üstünde kurutulan çorapların , vitrinlerde misafiri bekleyen kristal bardakların , kapı arkalarında rulo yapılmış halıların , battaniyeye sarılı yoğurt olmayı bekleyen mayalanmış süt dolu tencerelerin , Vita kutularında sardunyaların , varis çoraplarının , buzluk böreklerinin ve altın günü lobisinin müellifleri ev analarının mutfaklarda dolap içlerinde , çekmece diplerinde güvelenmeye terk edilmişken farkedilip tezgah üstüne çıkarılmış hikayesi...." 

Şu yazıyı okumam ve sepete ekleye basmam arasında , bak yemin olsun 3 saniye yok. Yazıyı da hızlı okuması olan bir ev hanımı olduğum için 5 saniyede falan okudum. Çünkü ben o seminerleri , cahilin teki gelip bana "öv honomoson yoo horşoy rohot " desin diye dinledim. Neyse bu konuyu geçip devam edelim. Kitap geldiği gibi dün , sarıldım kitaba , sonra kapağını açtım. A ah ! Ay ben şok ! Merhaba ben Nur diye başlıyor kitap. Hemen giriş yazısını da buraya ekliyorum. 
"Merhaba anacım ! Ben Nur . Apartmanın girişinde , duyuru panosundaki aylık yazılarda kullandığım ismimle takdim edeyim kendimi. Nur , nam-ı diğer ev anası. 
Akiller apartmanı yöneticisiyim. Prensip olarak geçmişe ve geçmişin geçen bir zaman parçası olduğuna inanmadığım , dünün bugüne hatta geleceğe dahil olduğunu düşündüğüm için bir özgeçmişim yok. Dokuz yıllık evliyim ve otuz yaşındayım. Radyo-Televizyon Sinema Yayıncılığı mezunuyum , altı yaşında bir oğlum , bir kocam , haşimatom ve vermem gereken on yedi kilom var. İlgi ve uzmanlık alanım , beyazlarla renklileri ayırmak , hamur yoğurmak , kırışıklara buhar püskürtmek , aş otu çorbası yapmak , toz alırken şarkı , duş alırken türkü söylemek . Favori filmlerim ; Doreamon ve Esrarengiz Kasaba. Favori müziklerim : Yiğit'in uykuya ve çamaşır makinesinin kurutmaya geçerken çıkardığı ses. Favori kitabım : Süpermarketlerin indirim broşürleri. Favori filozofum : Soren Kierkegaard. Favori sosyoloğum : Ankaralı Namık. Ne var ? "Kızlar dura dura hiç olur , oğlan dura dura koç olur." diyen adama şarkıcı muamelesi yapacak değilim. Şiarım : "Dünya yansın ama yemek yanmasın , lavabonun içinde bulaşık kalmasın." . Hep derim delirmek öyle toptan , öyle peşin peşin olacak iş değil. Bir bakmışsın kıyamet kopmuş umrunda değil. Hoş , kıyamet kopsa , Sur'a üflense muhtemelen elektrikli süpürge sesinden duyamam. Kapı komşum haber vermek için zile basar , ben en sonunda duyup açarım ve "aralarla mutfak kaldı , bitsin , nerede toplanacaksanız gelirim." diyerek kapıyı kapatırım. Azrail gelse içeri buyur edip "çay mı kahve mi içersin ? " diye sorarım. "Az otur makineye çamaşır attım. Çıksın , asayım da gideriz." derim. Derim , çünkü ev anası olmak bunu gerektirir. Anlatabildim mi annem ? Beni biraz tanır , içinde bulunduğum imkan ve şeraiti bilirseniz , olanların nasıl bir mahiyette tezahür ettiğini anlarsınız diye düşündüm. Ne diyordum ? Geçmiş diye bir şey yoktur evet. 
Neyse ben yine bir gün böyle delirmelerimi asmış kurumasını beklerken , heyheylerimi geceden ıslatıp , sabaha Bombay fasulyesi gibi semirdiklerini görünce , dedim sırrım içimde kalıp beni şişireceğine , yazayım eli şişirsin. Hem yazmayıp da ne edicen ? Yazmaz mı insan ? Gökler , yerler , dağlar taşıyamamış da biz mi taşıyacağız ? Elbet yorulunca yükümüzü indirip , bir ağaç gölgesi bulup soluklanacağız. Neticede herkesin gölgesi kendine... Okuyacaklarınız da içimde dağınık dağınık duruyordu ki hiç sevmem , ne öyle dağınıklık ! Hasılı derledim , topladım , cifledim ,kırkladım. Silktim , astım , kuruttum , ütüledim ve nihayet serdim.Neme lazım ? Ev hali , belki oturmaya gelen olur.
Rahat mısın ? Ayağına terlik , arkana kırlent , aklına kafes vereyim mi annem ? "

Şimdi ben bu kitabı nasıl bir gecede bitirmem ? İyiki de bitirmişim. Bütün gece güldüm. Sonunda gözlerim birer birer yaşardı ama olsun. Ağlamakta ev analığına dahil. Velhasılı kelam alın okuyun ev anaları ! Cinnet ayaklarımızın altındadır ! Eline , koluna , diline , kalemine , yüreğine sağlık Birgül Özcan.